U jezičnopovijesnoj se literaturi obično govori o jeziku spomenikâ što se odlikuju većim ili manjim tekstovnim diskurzom, određenom sadržajno-smislenom (cjelovitom ili fragmentarnom) zaokruženošću. O glosama doznajemo, uglavnom usput, samo (povijesne) podatke kad se spominje njihova pojava unutar pojedinih spomenika prve vrste. Glose su – po leksikografskoj definiciji, u značenju koje nas ovdje zanima – “objašnjenje u tekstu, prijevod kakvog izraza (u starim tekstovima); bilješka ... na rukopisu (obično starinskom) ili umetnuta u tekst kao prijevod ili tumačenje nerazumljive riječi ili mjesta; tumačenja izraza ... koja su ili dodana u obliku rječnika ili su zapisana u tekstu između redaka iznad riječi da objasne njihovo značenje”. Dakle, za glose o kojima će ovdje biti riječ: prijevod zapisan iznad ili pored pojedinih riječi u starinskom (latinskom) rukopisu, odnosno popis riječi u obliku rječnika.